به گزارش راهبرد معاصر؛ نشانه چیزی است که به غیر خود دلالت دارد. محمدرضا تاجیک درباره نشانهشناسی میگوید:« يک نشانهشناس سياسي با تمرکز بر کارکرد نشانهها، به بحث در مورد توليد معنا و چگونگي معنادار شدن زيست جهان سياسي آدميان توسط نظام آنان (نشانه ها) ميپردازد.»
با این مقدمه میخواهم نشانهشناسانه درباره اولین فیلم تبلیغاتی علی لاریجانی با عنوان «دو هیچ» نکاتی را بیان کنم.
۱. در ابتدای فیلم و صحنه آغازین میان دوربین که مخاطبین و افکار عمومی را نمایندگی میکند و سوژه که علی لاریجانی است یک شی وجود دارد : «بیسیم». در انتهای فیلم هم همین تکرار میشود و در صحنه پایانی همچنان میان سوژه و مردم (دوربین) آنچه قرار دارد «بیسیم» است.
گارد میان مردم و لاریجانی بیسیم است. این گارد در طول جریان فیلم همواره سوژه را مشایعت میکند. بیسیم ابزار کنترل است و دلالت بر اولویتدار بودن امنیت برای سوژه را دارد. نشانهی حریمداری است و حتی دوربین اگر چه برای انتخابات، باید حریم سوژه را حفظ کند.
۲. فیلم با یک نزول اجلال از بالا به پایین آغاز میشود و در واپسین ثانیهها هم با بالا بردن شناسنامه از پایین به بالا صعود میکند. در میانه این نزول و صعود مردم از دریچه دوربین همواره از پایین به بالا به سوژه مینگرند. فقط زمانی نگاه مردم از دریچه دوربین با او رخ به رخ میشود که او بر روی صندلی منتظر ثبت نام انتخاباتی است. گویی فیلم به ما میگوید در هنگامه انتخابات است که میتوانیم با سوژه رخ به رخ شویم وگرنه در باقی مواقع نسبت مخاطب با سوژه نسبت پایین به بالا و حضیض به عزیز است.
۳. سرتاسر فیلم و بیشتر حجم صحنه ها را بادیگاردها در بر گرفتهاند و همه جا به شکل پررنگ، آشکار و عامدانهای حضور دارند. با آنکه علی لاریجانی امروز هیچ سمت جدی و مهمی در کشور ندارد اما تقریبا در هیچ صحنهای نیست که بادیگاردها نباشند. حضور پرحجم بادیگاردها بازنمایی حضور حاجب، پردهدار، میرغضب و... است و همه دلالت بر شوکتخواهی سوژه دارد. به نظر سوژه، شوکت را بر احترام، بر مردمداری، بر مهربانی و عطوفت، بر صمیمیت و... ترجیح میدهد.
۴. موسیقی فیلم تبلیغاتی لاریجانی برای فیلم پادشاهThe King 2019 است. نام تِرَک به کار رفته «تاجگذاری» است. موسیقی هم دلالت بر میل سوژه به شوکت و اشرافیت دارد.